Evlilik hazırlıklarımız devam ediyor. Mobilyalarımızı almıştıki bu haftasonu da beyaz eşyalarımızı aldık. Çok araştırmıyorum bilerek, sağlamlığına güvendiğim bir marka belirledim onun modellerinden işime en yarayacağını düşündüğümü aldım. Piyasada onlarda marka model var, hepsine bakıp karşılaştırmaya kalktım mı bitmezdi bu alışveriş. Hayırlısıyla uzun seneler kullanmak nasip olur inşallah:)
Şimdi geriye perde ve halılar kaldı ama onları da birgünde hallederim diye düşünüyorum. Önümüzdeki haftasonu mobilyalar da beyaz eşya da gelecek, kayınvalidem yardıma gelecek gelmişken de perde ölçülerini alır. Bitti gitti:) Bu arada geçtiğimiz hafta dini nikahımızı kıydırdık(21.12.2014). Nasılsa olacaktı önceden olması iyi oldu bence. Boşuna günah hanesine sayı yazdırmaya gerek yok. Zaten eşimin de nikahta dediği gibi, ben onu eşim biliyorum ama gerekli prosedürleri gerçekleştirmeye çalışıyoruz mecburen... Nikahta bu kadar heyecanlanacağımı hiç tahmin etmemiştim. Elimi ayağımı nereye koyacağımı şaşırdım. Mehir olarak düğünde takılacak altınları istedim. Daha fazla bir şey istemedim. Bunu kime desem daha ne olsun diyor ama aslında böyle mehirler bayana pek yar olmuyor:) Mesela kısmet olur evimizi alabilirsek ben vermeyecek miyim yani takıları? Seve seve vereceğim tabi ki. Ama daha az bir şey isteseydim ona tamah edilmeyecek bende kalacaktı... Yine de ona kolaylık olsun istedim. Bir daha almaya çalışmayacak, biliyorum iş bulana kadar kafasına takar üzülürdü. İkimiz için de en hayırlısı olmuştur inşallah. Sağolsun düşünmüş bana hediye almış nikahta takmak için. Hangi erkek bu kadar düşünceli olabilir... Annesi bile altın parçası oğlum ince düşünceli oğlum diye gezdi durdu:) Ben tabi o kadar insanın içinde ne kadar içimden gelse de sarılıp teşekkür edemedim:( İşim olsa bilezik takmak isterdim ama elimden bu kadarı geliyor dedi, elinden gelene kurban olayım düşünmen akıl etmen yeter:)
Bunu da tarihe not düşmek istedim. Böyle gidiyor şu sıralar hayat.
