30. Haftamızı geride bırakırken bahar kendini iyiden iyiye göstermeye başladı. İlk cemre düştü, havalar ısındı. Dün kombiyi bile kapattık o derece:) Bu arada biz de büyüyoruz, oğlum karnımda taklalar atıyor gibime geliyor. O kadar büyük hareketler yapıyor ki, maşallah. Yerim o ayakları.
Biz de bu sırada farklı bir doktor arayışındayız. Bu hafta muayeneye gitmemiz gerekiyor. Doktorumuz yıllık izinde olacakmış, şimdilik farklı bir doktordan randevu aldım ama hâlâ doğumuma girecek şanslı doktora karar veremedik. Araştırmalarımız tam gaz devam.
Bu ay işyerinde de yoğun bir eğitim programıyla başladı. Bir yandan her an gidebilirim diye ortalığı velveleye veriyorum ki bir an önce arkadaşlar aktarım alsınlar bir zahmet. Ben bıktım peşlerinde koşmaktan. Bir yandan da eğitimlere gelmeye çalışıyorum. Bu program için en azından dersleri tamamlayıp izne çıkmak istiyorum. Döndüğümde sadece projemi teslim edip emeklerimin karşılığını alabilmeyi umuyorum. Bu eğitimler de İstanbul'un öbür ucunda neredeyse. Artık kendim gidip gelemiyorum, sağolsun eşim getiriyor arabayla. Gelmişken de yine İstanbul'un diğer ucunda oturan kardeşime misafir olalım dedik. Babamı da çağırmışlar, bizim haberimiz yoktu. Biz oturmaya diye gittik ama yatıya kaldık. Ertesi gün de akşam geç saatlere kadar ordaydık. Sonra babamı da alıp evimize döndük. Hayat gerçekten de biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaret. Yolda giderken haftasonu ne yapsak ne yapsak diye konuşuyorduk. Bir çırpıda geçti bile.
Bu serüvende çok uzun, gerçekten çok uzun zamandır istediğim bir muradıma erdim. A101'e BİM'e üniversitede öğrenci olduğumdan beri ara ara dikiş makinesi gelir. Ben de alıp kenarda durur, dikmeyi beceririm de biçmeyi bilmiyorum diye kendimi frenleyip almamıştım. Zaten almaya niyet etsem bile ben işten gelene kadar on kere bitmiş oluyor... Neyse, kardeşimin eşiyle hava almaya çıktık cumartesi günü. Bir baktık ki 2 tane makine kalmış. Eve gelince eşime söyledim makine var kalmış alsak mı diye. Sonra yine dedim parayı çöpe atmayalım, boşver kalsın. Sonra dedim bir daha ne zaman bulacağız, belki makineyi alınca otururum başına. Derken eşim gitti aldı sağolsun. Benim de bir dikiş makinem var artık. Üf kimbilir ne şaheserler çıkarırım ben şimdi onunla:)) Bir de selfie çıbığı aldım bulmuşken. 5 TL falandı sanırım. Hamile halimle artık evdeki aynalara sığmadığımdan kendimi çıbıkla bari çekeyim dedim napem.
Keşke acayip dikebilsem de heveslendiğim şeyleri hemen yapabilsem. Tabi kumaş bulabilmek de önemli. Hem uygun fiyatlı hem güzel kumaş avındayım bundan sonra:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder